Święty Walenty
Święty Walenty jest wymieniany dwukrotnie w rzymskich księgach, w tak zwanym rzymskim martyrologium, przede wszystkim jako rzymski kapłan, który za czasów panowania Klaudiusza II zostaje ścięty z powodu swoich przekonań i religii. Drugi raz natomiast nadmieniany jest jako biskup piastujących swoją funkcję w jednych z okolicznych rzymskich prowincji. Obecnie uważa się, że obie te postacie to jedna i ta sama osoba, dokładniejsze stwierdzenie autentyczności tejże hipotezy jest niemożliwe przede wszystkim dlatego, że święty Walenty działał na przestrzeni trzeciego wieku naszej ery, z okresu tego nie zachowało się zbyt wielu dokumentów oraz elementów, które mogłyby tworzyć fakty historiograficzne. Dzisiaj większość z nas będzie kojarzyła świętego Walentego z czternastym lutego oraz z walentynkami, czyli dniem miłości, kiedy pary kochanków oraz bliskich sobie osób obdarowują się prezentami. Dzień ten to także wyjątkowa okazja aby wyznać komuś miłość, poprosić o rękę, czy też oświadczyć się. Święto to posiada korzenie w kulturze amerykańskiej i na kontynent europejski dotarło dopiero pod koniec wieku dwudziestego.
Życiorys
Święty Walenty z wykształcenia był lekarzem, jego powołanie było jednak całkowicie inne, o czym przekonał się jednak dopiero później. Żył on w trzecim wieku naszej ery w rzymskim cesarstwie w okresie kiedy władzę piastował Klaudiusz II. Cesarz ten za namową swoich doradców zabronił młodym mężczyznom wchodzenia w związki małżeńskie. Uważał on, że najlepszymi żołnierzami będą ci legioniści, którzy nie posiadają rodziny. Zakaz ten złamał biskup Walenty i błogosławił śluby młodych legionistów. Został on za to najpierw wtrącony do więzienia – zakochuje się tam w niewidomej córce strażnika, który go pilnował. Legenda mówi, że jego narzeczona pod wpływem tejże miłości miała odzyskać wzrok. Gdy o tym dowiedział się cesarz kazał uśmiercić Walentego. W przeddzień egzekucji Walenty pisze list do swej ukochanej podpisując go słowami: Od Twojego Walentego. Egzekucja miała miejsce dokładnie dnia czternastego lutego w roku 269.
Relikwie
W jednym z zespołów klasztorno pałacowych, który mieści się w rudach raciborskich znajdują się relikwie świętego Walentego. Inna relikwia świętego jak podaje jeden z polskich księży w swojej pracy naukowej mieści się gdzieś w diecezji chełmińskiej, gdzie miała to by być głowa świętego, właśnie nieznaczna jej częściej. Relikwie umieszczone są w puszcze w kształcie przypominającym ośmiobok. Puszka wykonana jest całkowicie ze srebra, posiada wysoką stopę oraz ważyła będzie około trzech funtów. U góry posiada okrągłą pokrywę w kształcie specyficznej kopuły, w której spoczywać ma właśnie relikwia, jako, że znajduje się za szkłem to istnieje możliwość jej obejrzenia. Objętość relikwii to szerokość około dwóch palców. Relikwia ta posiadała będzie szczególny wymiar, gdyż od dawien dawna uznawana jest za tą, która słynie z licznych cudów. W wieku siedemnastym Jadwiga wraz z córką z wdzięczności za pomoc w uzdrowieniu za przyczyną świętego Walentego kazała wykonać właśnie wspomniany relikwiarz. Umieszczono również na nim napis. W jednym z polskich kościołów znajduje się obraz Walentego jako męczennika i jak podaje legenda miał on zostać namalowany w samym Rzymie, jednak brakuje na to dokładniejszych dowodów. Na samym ołtarzu w przeszłości wierni składali wota ze srebra za łaski, które uzyskali. Walenty czczony był przede wszystkim w czasie dwóch odpustów, gdzie pierwszy z nich przypadał właśnie na dzień czternastego lutego. W dzień poprzedzający to wydarzenie relikwiarz przenoszony był do kościoła świętego ducha, gdzie wystawiany był na głównym ołtarzu.
Kult
Jak się obecnie sądzi, grób świętego Walentego już w czwartym wieku otoczony został kultem. Spowodowało to, że papież Juliusz pierwszy nakazuje wybudować nad tymże właśnie grobem bazylikę, a kolejny z papieży w wieku siódmym podejmuje decyzję o jej odnowieniu. Sam święty najczęściej obrazowany jest w stroju kapłana, a jego atrybuty to trzymany w lewej ręce kielich, a w prawej miecz. Oprócz tego bardzo często pokazywany jest w momencie kiedy uzdrawia chłopca cierpiącego na padaczkę. Oprócz tego słynął on z tego iż udzielał ślubu zakochanym (niekoniecznie za zgodą rodziców, czy też państwa), z tego też powodu uważany jest za patrona zakochanych.
Walentynki
Walentynki to popularne święto zakochanych, które obchodzone będzie czternastego lutego, sama nazwa pochodziła będzie od imienia świętego Walentego, które wspomnienie ma miejsce w ten dzień w kościele katolickim. Zwyczajem w tym dniu będzie wysyłanie listów, które zawierają miłosne wyznania, oprócz tego jest to szczególny dzień dla wszystkich zakochanych, w dniu tym tworzy się wiele nowych par, a wielu mężczyzn zdobywa się na odwagę aby oświadczyć się swojej partnerce. Do polskich obchody walentynek trafiać zaczęły w ostatniej dekadzie wieku dwudziestego w momencie kiedy miejsce miała zmiana ustrojowa. Tradycja ta docierała do nas przede wszystkim z kultury krajów anglosaskich i Francji. Święto to będzie konkurowało z rodzinnym świętem o słowiańskiej tradycji, a mianowicie tak zwaną sobótką, czy też nocą kupały, które obchodzone jest w nocy z dwudziestego pierwszego na dwudziestego drugiego czerwca. Obecnie święto zakochanych będzie cieszyło się jednak o wiele większą popularnością niż tradycyjne pogańskie święta. Walentynki są obecnie strasznie skomercjalizowane i jest to kolejny sposób na efektywny marketing sklepów, marek oraz firm.
Dosyć duża część polskiego pokolenia, szczególnie cześć bardziej konserwatywna i starszej daty będzie krytykować walentynki jako amerykanizm i komercję, które wypierają rodzime i o wiele starsze tradycje. Według innego argumentu święto to powstało z powodu stagnacji handlowej pomiędzy okresem bożonarodzeniowym, a Wielkanocą, w tym przypadku będzie to jednak pogląd błędny, gdyż dzień czternastego lutego to rocznica śmierci świętego Walentego, który naprawdę uważany był za kapłana zakochanych. Krytyka z roku na rok jednak coraz bardziej słabnie, święto to coraz bardziej zostaje wprowadzone do naszej kultury, przyjmując się.
Pomimo faktu, że święto posiada jak najbardziej katolickiego patrona, czasem związane jest ono ze zbieżnym terminowo zwyczajem, który pochodził jeszcze z czasów cesarstwa rzymskiego i polegał na poszukiwaniu wybranki swojego serca, co miało miejsce na przykład poprzez losowanie imienia wybranki. Współczesny dzień zakochanych nie będzie miał jednak bezpośredniego związku z konkretnym rzymskim świętem, choć jest kojarzony z takimi postaciami miłosnymi jak kupidyn, czy też eros. Bardzo możliwe jest, że zwyczaje, które wiązały będą się właśnie z tymże świętem nawiązują po nikąd do antycznego rzymskiego święta, które zwane były Luperkaliami i obchodzone dzień później, piętnastego dnia lutego, które odbywało się na cześć rzymskiej bogini małżeństwa oraz kobiecości. Święto to jednak pojawia się na nowo w wieku dziewiętnastym oraz dwudziestym przez cały ten okres walentynki kojarzyć mogły się tylko i wyłącznie ze wspomnieniem świętego Walentego w kościele.