Trójca święta
Trójca święta będzie jednym z dogmatycznych elementów chrześcijaństwa i jednocześnie stwierdzieniem, że Bóg występuje w postaci troistej – co oznacza że istnieć będzie jako trzy osoby, przy jednoczesnym pozostaniu jednym bogiem. Wszystkie z kolejnych trzech osób będą rozumiane jako posiadające tą samą naturę, a nie jako jedynie podobne sobie natury. Od początku wieku trzeciego doktryna dotycząca świętej trójcy formowała się coraz wyraźniej, a wiara w trójcę od momentu tego wyznawana jest przez wszystkie z kościołów katolickich, prawosławnych oraz większość z głównych nurtów reformacyjnych. Dogmat o trójcy świętej to centralna prawa w wierze chrześcijańskiej i jednocześnie teologii tejże wiary. Formuła trójcy świętej po raz pierwszy zatwierdzona została w pierwszej połowie czwartego wieku w momencie kiedy odbywał się sobór w Nicei. Uznanie wiary w trójcę świętą jest jednym z głównych warunków jeśli chodzi o wstąpienie do światowej rady kościołów. Jak głoszą ojcowie kościoła oraz najważniejsze jego postacie pojęcie ludzkim umysłem istoty trójcy świętej jest niemożliwe, dopiero w momencie śmierci i oddzielenia się duszy od ciała będziemy mieli szansę na zrozumienie tejże tajemnicy.
Historia
W przeciągu wieków pisarze chrześcijaństwa doszukiwali się w poszczególnych fragmentach starego testamentu informacji o objawieniu się Boga, które miały być zapowiedzią mglistej, jednak tajemnicy trójcy. Najstarsze ze świadectw objawienia się tejże tajemnicy w nowym testamencie będą pochodziły z listów świętego Pawła, a szczególnie z drugiego listu do koryntian, będzie dawać możliwość stwierdzenie oprócz samej odrębności poszczególnych osób także ich równości ponieważ wymieniane łaski spływać będą od jednego Bóstwa. W ewangeliach objawienia często zawarte są we fragmentach mówiąc o relacjach pomiędzy synem oraz ojcem, zaś bezpośrednim stwierdzeniem odnoszącym się do trójcy jest ta formuła, którą będziemy mogli znaleźć w ewangelii Mateusza. Doktryna trójcy świętej w nowym testamencie ujawnia się również w stopniowym rozwoju rozumienia ducha bożego jako osoby, który można prześledzić w kolejnych ewangeliach. Od nowego testamentu do końca wieku drugiego ojcowie apostolscy koncentrowali się na osobie samego Chrystusa. W ich pismach znajdujemy odniesienia do trójcy, nie precyzują jednak dokładniejszych relacji pomiędzy Bogiem i Synem. Klemens Rzymski daje świadectwo zarówno ojcu, synowi oraz duchowi świętemu wymieniając ich wszystkich razem. W nauce okres przednicejski oraz następnie nicejski jest momentem kiedy formuje się nicejskie wyznanie wiary, jednak każda z osób boskich będzie jednym i tym samym Bogiem, który jest wszechmocny, wieczny oraz nieskończony.
Uzasadnienie
Podstawowe źródła skłaniające do nauki związanej z trójcą świętą to słowa Jezusa, gdzie on sam mówi o sobie jako o Synu Bożym pozostającym w jedności z Ojcem, a oprócz tego obiecuje apostołom zesłanie ducha świętego. Jego ostatnim poleceniem danym uczniom był nakaz rozejścia się na cały świat i nauczania poszczególnych narodów przy jednoczesnym udzielaniu im chrztu. Nauka o trójcy jest zatem ujęciem dogmatycznym objawienia dokonanego przez Jezusa w nowym testamencie, wypracowanym w ciągu kolejnych wieków w ramach chrześcijańskiej teologii. Bóg w trójcy uznawany będzie za tajemnicę bytu, którą ludzki umysł nie jest w stanie pojąć ani zbadać, jednak niektórzy teolodzy cały czas próbują odnaleźć uzasadnienie tejże zależności. Niektórzy dowodzili, że dla Boga jako nieskończenie doskonałego nie będzie konieczne istnienie bytów innych, poza nim samym, ale jednocześnie z powodu swojej miłości w nieskończenie doskonałym stopniu, to nie może przez nią przemawiać egoizm. Wynika z tego, że Bóg istnieje przynajmniej w dwóch osobach, a każda z osób może dokonać nieskończenie doskonałego obdarowania z miłości względem drugiej.
Problemy interpretacyjne
W okresie wczesnych wieków chrześcijanie byli oskarżani, że poprzez wiarę w trójcę świętą podobnie jak w religiach politeistycznych wieżą w wielu bogów, czy też dokładniej ich religia jest tryteistyczna, gdzie występowało będzie trzech bogów. Od początku jednak jak świadczyć będą liczne pisma oraz dokumenty kościół bronił się przed tego rodzaju oskarżeniami i podkreślał, że doktryna o trójcy świętej będzie się łączyła z jednym z głównych prawd wiary, a mianowicie, że jest tylko jeden bóg. Jednoczesna prawdziwość tych dwóch dogmatów wykraczała będzie poza prawa logiki ziemskiej. Bardzo mocne świadectwa dotyczącego monoteizmu doktryny chrześcijańskiej o trójcy świętej dawać będzie w piątym wieku między innymi święty Augustyn.
Święto Trójcy
Święto Trójcy świętej jest jednym z najważniejszych świąt w liturgii chrześcijańskiej, które obchodzone będzie w celu uczczenia świętej trójcy i poszczególnych jej elementów, czyli Boga Ojca, Syna i Ducha świętego. W kościołach zachodnich przypadać będzie niedzielę po zesłaniu ducha świętego, zaś według tradycji wschodniej obchodzone jest w niedzielę dnia pięćdziesiątego. W kościele katolickim święto te zaliczane będzie do uroczystości liturgicznych i obchodzone jest jako uroczystość najświętszej trójcy, mimo tego, że miejsce ma w okresie zwykłym to przyjmuje pierwszeństwo nad pozostałymi dniami świątecznymi, a oprócz tego kolorem, który obowiązuje w czasie tejże liturgii jest kolor biały. W przypadku kościołów protestanckich, święto to także będzie jednym z najwyższych rangą. Ewangeliczne kościoły protestanckie natomiast święta tego nie obchodzą w cale postrzegają jako tradycję, która nie wyrasta bezpośrednio z pisma świętego w przeciwieństwie do świąt, które będą upamiętniały ważne wydarzenia, w postaci Wielkanocy, świąt bożonarodzeniowych, zielonych świątków i wstąpienia pańskiego do nieba oraz wielu, wielu innych tym właśnie podobnych. W cerkwiach prawosławnych święto to miejsce miało będzie w dzień pięćdziesiątnicy.
Krytyka
Według niektórych ze sceptyków i krytyków dogmatu dotyczącego trójcy, doktryna ta powstała w wyniku przedostania się do nauk kościelnych koncepcji filozoficznych z terenów greckich takich myślicieli jak Platon, który żył już kilka wieków wcześniej. Autorzy ci wskazują także, że przed Platonem triady, czyli trójce były bardzo dobrze znane na terenach Babilon oraz Egiptu. Wskutek zabiegów duchownych, którzy starali się przyciągać niewierzących ze świata rzymskiego niektóre z wyobrażeń stopniowo było wcielane do chrystianizmu. W końcu miało to doprowadzić do uznania poglądu, że dwie pozostałe osoby boskie będą równe Ojcu. Krytycy oprócz tego zarzucać będą, że doktryna trynitarza była wynikiem działań politycznych niż tych teologicznych.
Kultura rastaman
Według niektórych związanych z ruchem rastafari, cesarz Haile Selassie był wcieleniem Boga i ostatni z inkarnacji Jezusa Chrystusa, gdzie należy zauważyć, iż sam Selassie nigdy tychże wierzeń nie potwierdzał. Cesarz Ras Tafari I jest widziany zarówno jako Bóg Ojciec, który stworzył niebo i ziemię, ale także manifestować ma się w Synu Bożym, przyjmując właśnie postać cesarza. Duch święty natomiast znajdować będzie we wszystkich, którzy są prawdziwymi wyznawcami drogi Rasta, a według innych we wszystkich z ludzkich istot.