Islam
Jest to jedna z monoteistycznych religii świta. Pod względem liczby wyznawców jest druga po chrześcijaństwie. Dokładnie słowo islam oznacza poddanie się Bogu. Ostatnim prorokiem według tej religii jest Mahomet, inaczej Muhammada. Jest ona drugą obecnie religią, która najszybciej się rozwija jeśli chodzi o liczbę wiernych. Jednocześnie jest ona trzecią i ostateczną religią objawioną, po judaizmie i chrześcijaństwie. Istnieje obecnie wiele różnego typu odłamów islamu, jak na przykład: alawici, lewici, sufizm, charydżyci, sunnizm, szyizm, sufizm we wszystkich ich odmianach i podtypach, Ahmadiyya, czarny islam, druzyzm, zikcyci oraz ahl-e hakk i wiele innych. Niektóre z nich są niezwykle ortodoksyjne, inne bardzo liberalne. Przynależność zależy przede wszystkim od miejsca swojego urodzenia, rodziny, w której przyszło się na świat, a także nawet aktualnej polityki danego kraju. W większości islamiści europejscy oraz afrykańscy są raczej liberalni. Z kolei islamiści azjatyccy w większości należą do ortodoksyjnych.
Sunnizm
Jest to jeden z ważniejszych odłamów islamu. Przedstawiciele jej są wierni ortodoksyjnej tradycji Sunny, która to uznaje kalifów do 1258 roku za prawdziwych następców Mahometa. Sunnici stanowią tak naprawdę od siedemdziesięciu pięciu do nawet dziewięćdziesięciu procent wszystkich muzułmanów, dokładnie dane nie są jeszcze zebrane na ten temat. Określają oni siebie jako „ludzie tradycji i wspólnoty”. Głównymi szkołami sunnickimi są obecnie: szkoła hanaficka, malikicka, szafi’icka, a także hanbalicka.
Szyizm
Jest to jeden z ważniejszych odłamów islamu. Jest drugi w kolejności, po sunnizmie, pod względem liczby wyznawców. Przedstawiciele tego nurtu nie uznają pierwszych trzech kalifów. Według nich prawowitymi następcami Mahometa byli i są tylko potomkowie Alego i córki proroka Fatimy, których określają mianem Alidów. Od sunnitów odróżnia się uznawanie, że pełni objawienia można tylko i wyłącznie dostąpić poprzez imama z rodu Alidów. Ma on się objawić na końcu świata jako mahdi. Głównymi gałęziami szyizmu są: imamici, ismailici oraz zajdyci.
Druzyzm
Jest to grupa wyznaniowa, która pojawiła się z egipskiego isma’ilizmu w jedenastym wieku. Założycielem był Muhammad ibn Isma illa ad-Darazi oraz Hamza ibn Ali Ahmad. Wyznawcy określają siebie jako Muwahhidun. Przede wszystkim osiedlili się oni w północnej Syrii w 1017 roku. Aktualnie mieszczą się też w Libanie, wokół Bejrutu oraz Sydonu. Czasami spotkać ich można również w górach Syrii i w północnej części Izraela, w okolicach Wzgórza Golan. Wyznawców druzyzmu jest około pięćset tysięcy. Wyznanie to łączy w sobie cechy chrześcijaństwa, gnostycyzmu, wierzeń bliskowschodnich oraz religii muzułmańskiej.
Sufizm
Jest to wspólna nazwa dla nurtów o charakterze niezwykle mistycznym w islamie. Arabowie określają sufich jako fakiry, czyli biedaki bądź derwisze, czyli nędzarze, ponieważ na wzór chrześcijańskich mnichów ubierali włosiennice. Miał to być sposób na kontakt z Bogiem i osiągnięcie jedności z boskim Absolutem. Ich działalność polega głównie na regularnych modlitwach, odpowiednich recytacji formuł religijnych, boskich imion, na grupowych śpiewach, studiowaniu pism islamu, a także na wyparciu własnego ego. Ważniejszymi sufi byli między innymi: Dżunajd, Ibn ‘Arabi, Al.-Ghazali i inni.
Alawici
Alawizm określany jest często też jako nusajryzm. Nurt ten wywodzi się od Muhammada Ibn Nusayra an-Namiriego. Był on jednym z wybitniejszych teologów dziesiątego wieku. Pochodzą oni od isma’ilitów. są oni zwolennikami reinkarnacji pod wpływem neoplatonizmu. Wyraźny jest u nich wpływ chrześcijaństwa, zaratustrianizmu oraz innych kultów astralnych. Ich celem jest przede wszystkim przejście do tak zwanej sfery gwiazd poprzez siedem wcieleń. Obchodzą oni święta Bożego Narodzenia i Wielkanocy, a często noszą nawet chrześcijańskie imiona. Nie odbywają oni natomiast pielgrzymek do Mekki, a także nie uznają szarłatu. Ich kobiety nie noszą zasłon na twarzach. Stanowią oni około dziesięć procent ludności Syrii, Libanu i Turcji, a także około dwa tysiące mieszkańców Izraela, głównie w okolicach Wzgórza Golan.
Alewici
Obecnie stanowią oni około dwadzieścia procent ludności Turcji. Stanowią swoistą mieszankę imamizmu praz turkmeńskiego szamanizmu. W większości wspierają oni socjaldemokratów, a są skłóceni z konserwatystami islamskimi. W większości pod względem etnicznym są oni Turkami, Kurdami, Turkmenami oraz Azerami. Według nich lewitą należy się urodzić. Niealewici tworzą tak zwany bektaszyzm. Nie da się w tym przypadku nawrócić na alewizm bądź po prostu przyjąć ich sposób myślenia i życia. Jedynym sposobem na dostanie się do ich społeczności jest urodzenie.