Małżeństwo
Małżeństwo sakramentalne jest jednym z siedmiu sakramentów w przypadku kościoła w obrządku rzymskokatolickim, oprócz tego także w innych wyznaniach, a mianowicie prawosławiu, czy też kościele anglikańskim. Kościoły protestanckie nie będą uważały małżeństwa za bezpośredni sakrament, jednak zwracają uwagę na jego uświęcone cele, sakralizując niejako małżeństwo jak większość grup wyznaniowych powiązanych z chrześcijaństwem. Małżeństwo zawierane jest w obliczu Boga i według tradycji to właśnie on łączy dwóch ludzi nierozerwalną więzią, która przerwana może być tylko i wyłącznie przez śmierć jednego z małżonków. Otrzymanie rozwodu po ślubie kościelnym jest niemożliwym, sama definicja rozwodu w przypadku kościoła nie istnieje. Jedynym wyjściem jest unieważnienie ślubu, decyzje takie należą jednak do rzadkości, a sprawa rozpatrywana jest przez stolicę apostolską. Ślub przeważnie przerwany może być w momencie ukrycia przez jednego z małżonków choroby psychicznej, czy też ukrycia choroby śmiertelnej albo wyróżnienia poważnego błędu kapłana w czasie sprawowania obrządku.
Przeszkody sakramentalne
Prawo kanoniczne oraz kościelne wymienia obecnie dwanaście największych przeszkód, które uniemożliwiają zawarcie związku sakramentalnego. Przede wszystkim jest to zbyt niski wiek, impotencja, ciągłe związanie z powodu wcześniejszego małżeństwa, różnica wyznaniowa oraz religijna, czy też przyjęcie przez mężczyznę święceń kapłańskich. Przeszkodą jest także ubezwłasnowolnienie jednej ze stron małżeństwa oraz wpłynięcie na jej decyzję i ograniczenie wolnej woli – jak wiadomo bowiem zgoda na przyjęcie tego sakramentu powinna być dobrowolną i zatwierdzoną przez każdą ze stron. Miejsca nie może mieć także pokrewieństwo, ani powinowactwo dwóch osób.
Zawarcie małżeństwa
W przypadku zawierania małżeństwa ważnych jest kilka kwestii. W roli szafarzy sakramentu występuj dwójka osób, małżonkowie. Obecny przy ceremonii ksiądz jest jedynie świadkiem jego zawarcia, udzielany jest bowiem przez samego Boga. Zawarcie małżeństwa polega na tym, że mężczyzna nawzajem składają sobie przysięgę wiernej oraz jednocześnie dozgonnej miłości, zarówno w momencie dostatku i szczęścia jak i biedy oraz chorób i kryzysów. Rozerwanie takowego związku możliwe jest tylko przez śmierć. Istnieje możliwość unieważnienia małżeństwa, ale tylko i wyłącznie w momencie kiedy instytucja prawa kanonicznego o odpowiedniej randze uzna, że zostało zawarte przy naruszeniu odpowiednich jego kanonów.
W przypadku sakramentu małżeństwa jego szafarzami są sami małżonkowie, kapłan w tym przypadku to tylko i wyłącznie urzędowy świadek zawierania sakramentu. Zawarcie małżeństwa polegało będzie na złożeniu przez mężczyznę i kobietę wzajemnej przysięgi, która mówi o wiernej oraz dozgonnej miłości, aż do śmierci. W kościele rzymskokatolickim ślub kościelny będzie wiązał młodą parę w świetle prawa kanonicznego i prowadzi do powstania małżeństwa. Zgodnie z dogmatami tejże religii małżeństwo jest zawierane przed obliczem Boga i nierozerwalnie aż do śmierci jednego z małżonków. W niektórych przypadkach uznane może zostać za nieważne, jedynie w momencie jeśli instytucja prawa kanonicznego zajmująca się sprawami małżeństw, że naruszone zostały odpowiednie kanony.
Unieważnienie małżeństwa
Kościół katolicki według swoich dogmatów i praw uznawać będzie, że ważny związek chrześcijan może mieć wymiar tylko i wyłącznie sakramentalny. Nauki katolickie mówią, że małżeństwo to nierozerwalny stan, który obowiązuje aż do momentu śmierci jednego z małżonków. Spory, które dotyczą w sprawie kanonicznego momentu, w którym małżeństwo staje się nierozwiązywalne to jeden z głównych problemów i tematów do dyskusji. Ostatecznie, czy też przynajmniej od okresu wieku osiemnastego, czyli momentu kiedy papieżem był Benedykt czternasty przyjmować będzie się iż momentem tym będzie podjęcie aktu małżeńskiego. Jeśli nie zostały spełnione wszystkie z warunków ważności małżeństwa, przed sądem biskupim może zostać stwierdzona jego nieważność. Przyczyny takowej nieważności dzielimy w większości przypadków na trzy grupy, a mianowicie przeszkody, czyli okoliczności które wykluczać będą ważność i mają charakter obiektywny, wady zgody małżeńskiej, czyli momentu w których wola na zawarcie samego związku jest ograniczoną przez jedną ze stron oraz braki w formie zawierania związku. Kościół w tych przypadkach nie udziela rozwodu tylko uznaje tak jakby cały sakrament nie odbył się i nie miał miejsca. Ponownie, jak w przypadku innych aspektów tego sakramentu oraz obrzędu w zależności od wyznania i odłamu chrześcijaństwa różnie będzie wyglądać dany aspekt, tak samo jeśli chodzi o unieważnienie małżeństwa.
Praktyka i wiara kościoła katolickiego uznaje iż ważny związek chrześcijan to tylko i wyłącznie taki, który został potwierdzony przez sakrament. Według nauk katolicyzmu małżeństwo nie może być rozerwalne, oznacza to, że rozwiązuje je dopiero zgon jednego z małżonków. Spornym cały czas jest jednak w prawie kanonicznym moment, od którego małżeństwo można uznać za nierozerwalne. Ostatecznie, a co najmniej od wieku osiemnastego, zwykło się przyjmować iż momentem tym jest podjęcie tak zwanego aktu małżeńskiego, a mówiąc dokładniej pożycia i praktykowania kontaktu seksualnego. W momencie jeśli nie spełniono wszystkich warunków koniecznych przy ważności sakramentu małżeństwa, w obliczu sądu biskupiego można stwierdzić jego nieważność. Przyczyny takowej nieważności podzielić można na trzy oddzielne grupy, a mianowicie przeszkody, czyli okoliczności, które ważność z pewnością wykluczając, wady zgody małżeńskiej (wszystkie z tych sytuacji kiedy wola zawarcia związku zostaje ograniczona jednemu z małżonków) i braki w formie zawierania związku. Warto jednak w miejscu tym dodać, że stwierdzenie nieważności małżeństwa jest bardzo trudne i powody muszą być żelazne, aby uzyskać zgodę na takowe rozwiązanie. W większości przypadków decyzja ostateczna należy także do stolicy apostolskiej, sytuacje te są bowiem rzadkie i specyficzne. Powody takie jak rozpad pożycia małżeńskiego, czy też nawet znęcanie się jednego z małżonków nad drugim mogą być nieprzekonywującymi dla sądu biskupiego, który staje się tutaj nieugięty.