Katolicyzm
Stanowi w obecnej chwili najliczniejsze wyznanie Świata liczące niemal 1 mld wiernych opiera się na ściśle shierachizowanej strukturze. Zgodnie z doktryną kościoła jego widzialną głową na Ziemi jest Papież – biskup Rzymu i Patriarcha Zachodu który rezyduje w Watykanie sprawując również funkcję głowy państwa watykańskiego.
Filarami doktrynalnymi Kościoła Katolickiego są Pismo Święte i Tradycja. Bywa również dodawany trzeci: dogmatyczne orzeczenia Soborów Powszechnych których to Soborów odbyło się łącznie 21 oraz wypowiedziach Papieży w sprawach dotyczących wiary i moralności. W l. 1978-2005 papieżem był Polak Jan Paweł II (Karol Wojtyła), z kolei od 2005r. jest nim Benedykt XVI (kard. Joseph Ratzinger).
Chociaż formalnie zachowuje jedność doktrynalną, faktycznie można powiedzieć iż jest on wewnętrznie dość zróżnicowany a „odstają” odeń rozmaite nurty nie związane formalnie z papieżem. Nurty te kwestionują autorytet bądź soboru Watykańskiego I – np. starokatolicy, bądź II – tradycjonaliści. Nurty te omówione zostaną w następnej kolejności.
Obrządki
Łaciński obrządek stanowi najliczniejszy w kościele Katolicyzm
Funkcjonują również i inne obrządki które jednak wbrew błędnym opiniom nie stanowią odrębnego obrządku.:
Kościoły – Obrządki Wschodnie, Unickie – ok. 16.700.000
Obrządek Aleksandryjski; Koptyjski Kościół Katolicki c.192,955; Etiopski Kościół Katolicki c.192,110; Obrządek Antiocheński Syriacki Kościół Katolicki; Maronicki Kościół Katolicki 2,948,949 Syro-Malankarski Kościół Katolicki 322,988; Obrządek Ormiański; Ormiański Kościół Katolicki; Wschodnie Obrządki; Syro-Malabarski Kościół Katolicki; Chaldejski Kościół Katolicki; Obrządek Bizantyjski (Grecki).
Kościół ów ma przewagę w niektórych krajach Europy zachodniej – takich jak Italia, Hiszpania, Portugalia, południowe landy Niemiec, również Polska, Ameryka Łacińskiej.
Sobory
Sobory były to zgromadzenia biskupów Kościoła Katolickiego na których uchwalane były ważne ustalenia doktrynalne. Pierwszym „pra-soborem” był tzw. Sobór jerozolimski który odbył się w czasach apostolskich. Następnie sobory: nicejski – 325, Konstantynopolski I – 385, Efezki – 431, Chalcedoński – 451, Konstantynopolski II – 553, Konstantynopolski III – 681-81; Nicejski II – 787; Konstantynopolski (IV); 869-870 1123 Laterański (I); 1139 Laterański (II); 1179 Laterański (III); Laterański (IV) 1215, Lyoński (I) 1245, Lyoński (II) 1274, Vienneński 1311-1312, Konstancjański 1414-1418, Florencki1431-1445, Laterański (V) 1512-1517, Trydencki 1545-1563, Watykański (I) 1869-1870, Watykański (II) 1962-1965. Szczególne znaczenie przypisuje się soborowi watykańskiemu – to na nim właśnie pojawiły się pomysły reform których owocami są: podkreślenie roli osób świeckich, reforma liturgii, pojednanie i zniesienie ekskomunik między Rzymem i Konstantynopolem (Prawosławiem), a także zbliżenie do kościołów Poreformacyjnych, dekrety dotyczące ekumenizmu, wolności religijnej, Żydów i religii niechrześcijańskich.
Tradycjonalizm
Nurt tradycjonalistyczny wywodzi się ze sprzeciwu grupy biskupów i teologów wobec ustaleń II Soboru Watykańskiego 1962-65 na którym podjęto uchwały dotyczące reformy kościoła. Grupa ta naciskała na zachowanie starego trydenckiego rytu w Mszy św. (msza po łacinie, przodem do Ołtarza). Na czele tradycjonalistów stał abp Marcel Levebvre który założył Bractwo św. Piusa X. Wyświęciwszy kilku nowych biskupów w 1988 r. bez zgody Rzymu popadł w ekskomunikę. Bractwo to trwało także po śmierci Levebvra w 1991 r. i do dziś usiłuje znaleźć pojednanie z Watykanem sporo sobie obiecując po pontyfikacie Benedykta XVI, jednak ich bezkompromisowość sprawia że trudne to będzie zadanie. Radykalniejszą grupę tradycjonalistów stanowią sedewakantyści którzy uważają że Papieże od Jana XXIII popadli w herezję, a wiec faktycznie już papieżami nie są zaś stolica Piotrowa jest pusta i wreszcie konklawiści którzy zorganizowali konkurencyjne konklawe i wybrali na papieża Grzegorza XVII (Kościół Palmariański).
Starokatolicyzm
Nurt starokatolicki wyłonił się w II Poł. XIX w. kiedy to doszło do w Kościele Rzymskokatolickim miejsce do „małej schizmy” – kilkunastu teologów z Ignacym von Dollingerem [zdj.] na czele sprzeciwili się dogmatom o nieomylności papieża. Połączyli się oni z kosciołemn Utrechtu (tzw. „janseniści”), który już w pocz. XVIII w. zbuntował się przeciwko Rzymowi z Corneliusem van Steehovenem na czele dzięki czemu powstał Kościół Niderlandzki.
W 1889 r. biskupi starokatoliccy proklamowali utrechcką deklarację w której zostały wyrażone główne zasady wyznania starokatolickiego gdzie zaakcentowano przede wszystkim odrzucenie nieomylności papieża, oraz dogmatu o Niepokalanym poczęciu Najśw. Marii Panny. Pomimo początkowo deklarowanego uznawania honorowego zwierzchnictwa papieża nad kościołem w dalszych latach kościoły owe uniezależniały się stopniowo przeradzając się w niezależny od Rzymu nurt wyznaniowy zaś w l. 20. XX w. nawiązały interkomunię z Kościołem Anglikańskim, stad bywają wyodrębione jako odrębny anglikańsko-starokatolicki nurt chrześcijaństwa. W Polsce do kościołów tej grupy zalicza się Kościół Polskokatolicki, kościół Starokatolicki Mariawitów i Kościół starokatolicki w RP.
Muzyka kościelna
Najwcześniejsze informacje na temat życia muzycznego katedry na Wawelu pochodzą z XI w.. Po 1046 r. biskup Aaron zaprowadził tutaj benedyktyńskie stałe śpiewy psalmów oraz godzin kanonicznych, czego dowodem był pojawiający się w początku XII w. fakt wprowadzenia w kościele wrocławskim przez biskupa Żyrosława śpiewów oraz obrzędów katedry kra¬kowskiej oraz fragmentarycznie do naszych czasów zachowane księgi liturgiczno-muzyczne z końca XI lub przełomu XI na XII w.
Zgodnie z zachowanych w kraju oraz za granicą księgami liturgicznych możliwe jest częściowe odtworzenie sprawowanej w XII w. w wawelskiej katedrze liturgii z jej muzycznym pięknem. Przy¬gotowanie duchowieństwa w sferze praktycznej i teoretycznej do odprawiania liturgii w umożliwiała powstała po 1000 roku, zaś od XI wieku ciesząca się opinią najlepszej w kraju wawelska szkoła katedralna. Uczniowie owej szkoły od początku urozmaicali swoim śpiewem swym bardziej uroczyste nabożeństwa w katedrze. W XIII w. w polskiej kościelnej muzyce pojawiły się elementy kultu św. Stanisława. Zgodnie z relacjami Jana Długosza w latach 1254—55 napisane śpiewy ku czci św. Stanisława stanowiły dzieło Wincentego z Kielc, który był do tej pory uważany za pierwszego z imienia znanego kompozytora polskiego. Z owych czasów wywodzą się również wiadomości na temat katedralnych dzwonów. Takie od muzyki kościelnej na Wawelu brała swoje początki polska muzyka.
Benedykt XVI
Ur. W 1927 r. Josef Ratzinger jako kardynał dał się poznać jako konserwatysta, mimo że brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II po stronie „postępowców”. Jest zatem „fundamentalistą”? A może z kolei poprzez częste odwoływanie się do Pisma świętego może jest i „protestantem” trudno na to pytanie jednoznacznie odpowiedzieć chyba że stwierdzimy że „ani jedno ani drugie” ani fundamentalista ani przeciwnik nowoczesności. Jest on przeciwnikiem nurtu cywilizacji zachodniej który ją odcina od korzeni chrześcijańskich poprzez twierdzenia o niemożliwości pogodzenia ze sobą wiary i rozumu.
Kardynał Ratzinegr imię swe przybrał na cześć patrona europy, sw. Benedykta z Nursji i papieża Benedykta XV – pierwszy odnowił życie kościelne, drugi zaś był orędownikiem pokoju w trakcie I wojny światowej.