Wniebowstąpienie Pańskie
Jest to jedno ze świąt w kościele katolickim, które upamiętnia przeniesienie się do nieba Jezusa wraz z ciałem i duszą po jego zmartwychwstaniu. Corocznie obchodzone jest według tradycji czterdzieści dni po zakończeniu święta paschy, czy też soboty wielkanocnej. Wniebowstąpienie to inaczej mówiąc ukoronowanie i jednoczesne zakończenie życia Jezusa na ziemi oraz jego jednoczesny triumf. Dziesięć dni po wniebowstąpieniu chrześcijanie świętować będą zesłanie ducha świętego. Czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu Jezus znajdował się pomiędzy uczniami, po upływie tego czasu apostołowie wraz z nim udali się na górę oliwną, gdzie miejsce te nie jest w tym przypadku podawane przez ewangelie, głosi tak tylko tradycja. W obecności uczniów miał on unieść się w górę, w stronę nieba i na ich oczach zniknąć. Wniebowstąpienie Pańskie jako święto ustanowionym zostało właśnie dla upamiętnienia tejże chwili. W ostatnich latach wniebowstąpienie ostaje przenoszone przez krajowe konferencje episkopatów na niedziele, które następują po tradycyjnych czwartkach wniebowstąpienia. W Polsce decyzję taką podjęła między innymi kongregacja zajmująca się sprawami bożego kultu, co miało miejsce już w roku dwutysięcznym trzecim.
Znaczenie
Każdy z nas radośnie oraz rodzinnie stara się obchodzić święta takie jak Wielkanoc, czy też przede wszystkim Boże Narodzenie. W czasie wielkiego piątku celebrujemy okres ten z postem oraz zadumą. Poprzez tęsknotę oraz nadzieję przypominamy sobie o wydarzeniach tamtego okresu. Każde z tych świąt stanowić będzie upamiętnienie co najmniej jednego z ważnych aspektów zbawczych jeśli chodzi o dzieła Jezusa Chrystusa i jego działalność. Cały czas jednak przeoczamy jednak fakt z życia Pana Jezusa, który także jest godnym upamiętnienia, spośród wszystkich chrześcijańskich świąt to właśnie święto wniebowstąpienia Jezusa, jest wspominanym raczej przelotnie, mimo że to jedno z świąt nakazanych. Postawa taka wypływała będzie chyba przede wszystkim z niedocenienia istoty oraz sensu tego co najmniej podniosłego i przełomowego wydarzenia, którego waga może nie jest zbliżoną do samego zmartwychwstania, ale także bardzo dużą i zasługującą na uwagę oraz pamięć. Sama biblia podaje bezpośrednio, że Pan Jezus został wzięty w górę w stronę niebios i znalazł się po prawi swojego Ojca, jednocześnie znikając z oczu apostołów. Znaczenie samo w sobie jest bardzo dużym, jednak w naszych oczach jest ono z każdym okresem czasu coraz mniejszym i zapominamy po prostu o tym święcie i o tym wydarzeniu.
Wniebowzięcie
Wniebowzięcie będzie różnym od wniebowstąpienia, między innymi opierając się o teologię chrześcijańską jest to zabranie świętej osoby przez Boga do nieba za czasów jej życia czy też po śmierci wraz z duszą oraz ciałem. Podstawowa różnica leży w tym, że osoba ta nie wstępuje sama do nieba, tylko jest do niego zabieraną i dodatkowo nie musi być żywą w tym momencie. Według Biblii do nieba zostały zabrane dwie osoby Henoch oraz Eliasz. Oprócz tego tradycja katolicka podaje, że Najświętsza Maryja Panna także została wziętą do nieba, co potwierdza między innymi dogmat w konstytucji apostolskiej z lat pięćdziesiątych wieku dwudziestego, co miało dokonać się w momencie schyłku jej życia.
Inne Wniebowstąpienia
Biblia sama zaznacza, że po paruzji wszyscy, którzy należą do sprawiedliwych zostaną przez Boga wziętymi do nieba i będzie na nich czekało wieczne życie. Według tradycji katolickich, do nieba zabrana została także matka Jezusa, a mianowicie Maryja, także wraz z duszą oraz całym jej ciałem, co według tradycji dokonało się w różnych momentach, czy też jeszcze za czasów jej życia, czy też bezpośrednio po jego zakończeniu. Nie wszystkie odłamy chrześcijaństwa jednak będą zgodne co do tej właśnie teorii i będą ją negować.
Definicja
Wniebowstąpienie występowało także w przypadku kilku innych religii i według definicji encyklopedycznej będzie ono związane z przeniesieniem świętej osoby do nieba za jej życia, nie po śmierci, wraz z ciałem oraz duszą, czyli całym ciałem spójnie. Do dwóch najbardziej znanych postaci, którym obecnie przypisywane jest wniebowstąpienie zaliczyć będziemy mogli przede wszystkim Chrystusa oraz Mahometa. Także judaizm będzie mówił o wniebowstąpieniu, między innymi prorocy Eliasz i enoch, czy też w buddyzmie oraz hinduizmie, gdzie w tym ostatnim miał tego dokonać bóg Kryszna. W przypadku niektórych odłamów chrześcijaństwa mówiło się czasami także o innych wniebowstąpieniach, szczególnie jeśli chodzi o założycieli takich grup religijnych, między innymi w przypadku nowomołokan, którzy wierzą, że jeden z ich proroków nigdy nie umarł lecz bezpośrednio wstąpił do nieba.
Wniebowstąpienie Mahometa
Zgodnie według zapisów Koranu Allah objawiał Mahometowi największe z tajemnic w kolejnych dwóch etapach, pierwszy z nich to nocna podróż, czyli po arabsku Al-Istra, w czasie która Mahomet udał się między innymi do Al-Buraku do jednego z jerozolimskich meczetów, który znajdował się na świątynnym wzgórzu, gdzie całą drogę przebył konno. Drugi to wniebowstąpienie, które po arabsku określane będzie jako Al-Miradż, gdzie w momencie spotkania z bogiem otrzymał on od niego wskazówki jak winny wyglądać wszystkie z podstawowych rytuałów muzułmanów, rozpoczynając przede wszystkim od odmawianej pięć razy w przeciągu dnia modlitwy. W miejscu gdzie według tradycji miejsce miało wniebowstąpienie stoi do dnia dzisiejszego kopuła na skale. Historycznie w tym samym miejscu stała wcześniej jerozolimska świątynia, którą w drugiej połowie pierwszego wieku naszej ery zburzyli rzymianie. Poniżej znajduje się jeszcze cały czas zachodni mur, który niegdyś otaczał świątynny dziedziniec, dzisiaj natomiast jest dobrze wszystkim znany jako ściana płaczu. Dostęp do tych świętych miejsc będzie budził liczne spory między wyznawcami kilku religii powiązanych z tym właśnie miejscem. Bardzo mała liczba chrześcijan, czy też katolików w ogóle zdaje sobie sprawę z tego, że w przypadku innych religii także jest mowa o wniebowstąpieniu, gdzie wydawało im się, że jest to zarezerwowane tylko i wyłącznie dla postaci Jezusa, jak widać jednak te motywy przewijały się jednak wcześniej i później.