Znani Święci
Mianem świętego w chrześcijaństwie będziemy nazywali tego człowieka, który za czasów swojego ziemskiego życia realizował specyficzne wartości w sposób jak najbardziej heroiczny. Pojęcie świętego odnoszone jest także do żyjącej osoby, która będzie przestrzegała bożych nauk. W Nowym Testamencie pojęcie świętego pojawiała się kilkukrotnie. W kościele katolickim natomiast za świętego uznamy osobę zmarłą, która po swojej śmierci dostała się do nieba, a przede wszystkim osobę po kanonizacji, czyli otrzymaniu tytułu świętej. Będzie to pozwalało na jej powszechny kult w całym kościele katolickim. Obecnie kanonizacja jest poprzedzona procesem beatyfikacyjnym. Święty będzie musiał odznaczać się heroicznymi cechami, a także za jego przyczyną miejsce musiał mieć chociaż jeden cud, czyli zjawisko, które posiadało charakter jak najbardziej nadprzyrodzony. W dzisiejszych czasach podejście do sprawy kanonizacji jest o wiele bardziej restrykcyjne, cały proces kanonizacyjny ciągnąć może się przez wiele kolejnych lat, kilka, kilkanaście, czy też nawet kilkadziesiąt. Badane są bowiem wszystkie szczegóły, aspekty oraz ślady.
Św. Tomasz z Akwinu
Tomasz z Akwinu, był scholastycznym filozofem, teologiem, jednym z członków zakonu dominikańskiego. Oprócz tego zaliczamy go do jednego z najwybitniejszych myślicieli jeśli chodzi o całe dzieje chrześcijańskie. W kościele katolickim uznany został za świętego i zaliczony do grona doktorów kościoła, który nauczał i przekazywał wiernym owoce swoich dążeń oraz przemyśleń. Jego system filozoficzny jest bardzo konkretny i ścisły w swej formie. Najogólniej można go scharakteryzować jako konsekwentne przystosowanie klasycznych poglądów Arystotelesa do tychże treści, które zawarte są w doktrynie chrześcijan. Tym sposobem do teologii katolickiej wprowadzono takie pojęcia jak forma, materia, zasady przyczynowego powiązania zdarzeń, zrozumienie ludzkiego poznania oraz pojęcie dowodu danego zjawiska. Według Tomasza bezpośrednio ludzkiemu umysłowi nie będzie znany ani sam Bóg, ani także pojęcie duszy. Człowiek w jego ujęciu rodzi się bez wiedzy i zdobywa ją dopiero przez okres swojego życia. Będzie on mówił, że potwierdzenie istnienia Boga nie jest oczywistą prawdą i nie będzie wymagała tak naprawdę. Twierdząc w takowy sposób Tomasz stanął w bezpośredniej opozycji do wcześniejszych stwierdzeń scholastycznych. Istnienie Boga nie jest prawdą, która będzie opierała się na rozumowaniu poznawczym, nie wynika ani z pojęcia prawdy, a ni z pojęcia doskonałego bytu. Oprócz tego jako pierwszy stwierdza, że cielesność również należy do ludzkiej natury, odrzucając tutaj poglądy Platona, który twierdził, że ciało to tylko pudełko ludzkiej duszy.
Św. Walenty
Święty Walenty był jednym z pierwszych świętych w kościele katolickim, który żył na przełomie drugiego oraz trzeciego wieku. Był on przede wszystkim rzymskim kapłanem, który w czasie prześladowań chrześcijan został skazany na śmierć i ścięty (były to czasy panowania Klaudiusza II Gockiego). Oprócz tego piastował on także rolę biskupa w jednej z rzymskich prowincji, a mianowicie w Terni. Święty Walenty zdobył gruntowne wykształcenie jak na tamte czasy, z wykształcenia był duchownym, z powołania natomiast kapłanem, spowodowało to, że jego wiedza była dość szeroka. Jego postać była na tyle charakterystyczną, że już w czwartym wieku jego grób otoczony został niemałym kultem, w które nad grobem tym stanęła bazylika.
Św. Augustyn
Pełne imię tego świętego to Aureliusz Augustyn z Hippony. W kościele katolickim uznawany jest za jednego ze świętych, który żył w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, na przełomie czwartego oraz piątego wieku. Oprócz tego, że zajmował się filozofią oraz teologią, był bardzo aktywnym organizatorem kościelnego życia. Obecni uważało będzie się go za ojca kościoła i jednocześnie doktora struktur kościelnych, znanego także pod mianem, doktora łaski. W kościele prawosławnym uważany jest za błogosławionego, a protestanci traktują go jako duchowego przodka protestantyzmu, jako że jego pisma posiadały znaczący i widoczny wpływ na nauki, które głosił Kalwin oraz Luter. Dzieciństwo Augustyna z pewnością nie należało do trudnych, miał szczęście urodzić się w zamożnej rodzinie, jego ojciec był poganinem, matka natomiast chrześcijanką. Augustyna będziemy przede wszystkim traktowali jako teologa i nauczyciela wiary to oprócz tego posiadał on duży wkład dla wczesnej filozofii chrześcijańskiej, tworzy on bowiem podwaliny pod najważniejsze z refleksji i koncepcji filozoficznych kościoła. Jego ujęcia były przez ponad siedemset lat zaliczane do najbardziej wpływowych szkół myśli filozoficznych w katolicyzmie. Dopiero w czasie soboru w Trydencie miejsce zastąpiły ujęcia Tomasza z Akwinu, które właśnie inspirowane były wcześniejszą pracą Augustyna. Jak widać więc jest to jedna z ważniejszych postaci w kościele, nie na darmo nazywana ojcem i doktorem kościoła.
Św. Maria Magdalena
Maria Magdalena, czy też Maria z Magdali na podstawie biblii żyć miała w pierwszym wieku naszej ery, gdzie zaliczana była do kręgu uczniów Jezusa. Przyłączyła się do Chrystusa po tym jak wypędził z niej siedem złych duchów. W kościele rzymskokatolickim przez wieki utożsamiano ją z kobietą cudzołożną, o której mowa w janowej ewangelii. Z Marią Magdaleną wiązało będzie się jednak kilka kontrowersji, szczególnie jeśli chodzi o ewangelie gnostyckie, gdzie przedstawiana jest co najmniej jako partnerka Jezusa, gdzie na taki wizerunek kościół z pewnością nie mógł się zgodzić. Z tego też może powodu została ona wykreowana na tą, która była cały czas przy boku Jezusa, jednak jako pomocniczka i jedna z najwierniejszych uczniów podążająca za Mesjaszem.
Św. Zygmunt
Zygmunt Szczęsny Feliński jest jednym z bardziej współczesnych nam świętych, który żył w wiek dziewiętnastym. Był on polskim świętym w kościele katolickim, piastował rolę arcybiskupa warszawskiego, a oprócz tego w petersburskiej akademii duchownej był profesorem. Całe życie Szczęsnego zmienia się w momencie kiedy podejmuje decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego, dochodzi bowiem do wniosku, że dzięki temu będzie mógł sprawować najbardziej twórczą służbę dla narodu, który znajduje się pod zaborami. Z czasem te doczesne motywy jego decyzji ulegały stopniowemu oczyszczeniu, znajdował w swoim powołaniu coraz bardziej czysty duchowy wymiar, który jest przecież najważniejszym w przypadku wybierania tak odpowiedzialnej i szczególnej drogi życiowej. Znany był przede wszystkim z szeroko zakrojonej działalności charytatywnej i pomocy drugiemu człowiekowi, której nigdy nie odmawiał.
Św. Weronika
Święta Weronika była kobietą z Jerozolimy, która niosącemu krzyż chrystusowi podała chustę do otarcia twarzy, na której następnie odbite miało być oblicze Jezusa. Kult świętej Weroniki na początku wiązał się przede wszystkim z zakresem ludowej pobożności, obecnie natomiast posiada o wiele szerszy wymiar. Według jednej ze średniowiecznych legend chusta z wizerunkiem Chrystusa uleczyła cesarza Tyberiusza, a później ofiarowana została ówczesnemu papieżowi. Podania francuskie opisują natomiast życie świętej Weroniki, którego zwieńczeniem miało być przeniesienie relikwii NMP do Soulac.